سرکه سیب از سیب‌هایی که ابتدا خرد، تقطیر و سپس تخمیر شده‌اند، به دست می‌آید. می‌توان از آن در مقادیر کم منفعت گیری کرد. این گمان وجود دارد که سطوح بالای اسیداستیک یا احتمالا ترکیبات دیگر آن، مسئول مزایای سلامتی سرکه سیب باشد. اگرچه پیشنهاد‌ها برای دوز متفاوت است اما زیاد تر مصرف ۱ تا ۲ قاشق چای‌خوری قبل یا همراه غذا پیشنهاد کرده‌اند. 

بنابر اظهار دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، هزاران سال است که از ترکیبات حاوی سرکه به علت خواص درمانی احتمالی آنها منفعت گیری شده است؛ برای بهبود قوت، سم زدایی، حتی به گفتن آنتی بیوتیک. در حالی که دیگر هیچ کس از سرکه سیب به گفتن آنتی بیوتیک منفعت گیری نمی‌کند (حداقل، هیچ کس نباید منفعت گیری کند!). سرکه سیب امکان پذیر با تحول نحوه جذب غذا از روده، به افت سطح قند خون سپس از غذا پشتیبانی کند. تعدادی از مطالعات نشان خواهند داد که سرکه امکان پذیر با مسدود کردن جذب نشاسته از افزایش قند خون در افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع ۲ جلوگیری کند.

به نظر می‌رسد برای تعداد بسیاری از درمان‌های طبیعی، خطر مقداری وجود دارد، به این علت یک رویکرد رایج این است که «چرا آن را امتحان نکنیم؟» با این حال، برای رژیم های غذایی با محتوای سرکه بالا، چند هشدار ملزوم است و سرکه باید رقیق شود. اسیدیته بالای آن در صورت مصرف “مستقیم” می‌تواند به مینای دندان صدمه رساند. به عبارتی مصرف آن به گفتن جزئی از سس سالاد راه حل بهتری است.

برخی گزارش‌ها گفتن کرده‌اند که سرکه سیب، جهت کم شدن سطح پایین پتاسیم خون می شود. دانستن این کار به اختصاصی برای افرادی که از داروهایی منفعت گیری می کنند که می توانند پتاسیم را افت دهند همانند دیورتیک های معمولی که برای درمان سختی خون بالا مصرف می شوند، مهم است. سرکه می تواند سطح انسولین را تحول دهد. افراد مبتلا به دیابت باید به اختصاصی در رابطه رژیم غذایی پر سرکه محتاط باشند.