یک کشف غیرمنتظره دانشمندان درمورد مغز_آینده
به گزارش آینده
هرچند این مسئله میتواند تکاندهنده باشد، با این حال خبر خوب این است که این چنین تأثیراتی موقتی می باشند و مغز طی دو ماه به حالت طبیعی بازمیگردد.
دانشمندان میگویند نتایج این پژوهش، که با مقصد فهمیدن فرآیند ترمیم مغز بعد از ماراتن انجام شده، میتواند افقهای تازهای برای درمان بیماریهای تحلیلبرنده همانند اماس باز کند.
در مغز انسان، مادهای چرب به نام «میلین» (Myelin) ماموریتای کلیدی دارد: پوشاندن و محافظت از نورونها و پشتیبانی به انتقال سریع و ایمن مطلبهای الکتریکی بین سلولهای عصبی.
مطالعه تازه مشخص می کند که در شرایط سختی متابولیکی شدید، همانند دویدن یک ماراتن کامل (۴۲ کیلومتر)، بدن امکان پذیر از میلین بهگفتن منبع انرژی منفعت گیری کند.
در این چنین وضعیتی و بعد از پایان ذخایر کربوهیدراتی همانند گلیکوژن، بدن به سراغ چربیها میرود و مطابق یافتههای این پژوهش، حتی میلین مغزی هم امکان پذیر داخل این چرخه شود.
مغز واقعا خودش را میخورد؟
یک تیم پژوهشی متشکل از محققان در دانشگاه باسک و دو موسسه فعال در عرصه تحقیقات مغز، با منفعت گیری از تصویربرداری امآرآی مغز دوندگان ماراتن را در سه بازه بازدید کردند: ۴۸ ساعت پیش از مسابقه، دو هفته سپس و دو ماه بعد از آخر مسابقه.
دانشمندان میگویند مغز ماده میلین خود را بعد از دویدن ماراتن مصرف میکند.
کارلوس ماتوته، استاد کالبدشناسی انسانی در دانشگاه باسک در این عرصه او گفت: «ما ناظر افت سطح میلین در ۱۲ ناحیه از ماده سفید مغز بودیم؛ نواحیای که با هماهنگی حرکتی، ادراک حسی و پردازش عاطفی در ربط می باشند.»
با این حال این افت دائمی نبوده است. پدرو راموس-کابرر، استاد پژوهشی در موسسه بیومگیون، او گفت: «اسکن دو هفته سپس نشان داد که سطح میلین بهطور قابل توجهی افزایش یافته، اما تا این مدت به حالت پیش از مسابقه نرسیده می بود.»
در نهایت، دو ماه بعد از مسابقه، سطح میلین مجدد به حالت طبیعی بازگشته می بود.
امید تازه برای مبتلایان به ام.اس
در حالیکه امکان پذیر شگفتیآور باشد که بدن یک ماده محافظ مغز را مصرف میکند، آنچه دقت دانشمندان را جلب کرده، شدت بازیابی بالای میلین است.
به حرف های دکتر ماتوته، فهمیدن این سازوکار طبیعی میتواند کلیدهایی برای درمان بیماریهای تحلیلبرنده همانند اماس باشد؛ بیماریای که در آن، از بین رفتن میلین تبدیل صدمه ساختاری و تحلیل نورونی میشود.
هرچن ماده محافظ مغز سپس از ماراتن مصرف میشود، با این حال بدن به شدت آن را بازیابی میکند.
وی در این خصوص او گفت: «اگر بفهمیم مغز دوندگان چطور میلین خود را بهشدت بازسازی میکند، احتمالا بتوانیم راههایی برای برگشت دادن میلین در بیماران اماس اشکار کنیم.»
آیا باید دویدن را کنار گذاشت؟
پژوهشگران پافشاری میکنند که این یافتهها به معنی خطرناک بودن ماراتن برای همه نیست. برعکس، ورزش هم چنان مزایا بسیاری برای بدن دارد.
اما برای افرادی که به بیماریهای تحلیلبرنده میلین مبتلا می باشند، دویدن ماراتن امکان پذیر بیشتر از آنکه سودمند باشد، زیان اور باشد.
دسته بندی مطالب
اخبار کسب وکارها