زودپز تازه ترین ساخته رابد جوان در سینما است که با بازی نوید محمدزاده و محسن تنابنده به تازگی تبدیل به یکی از فیلم های پرفروش سینمای ایران شده است. با دقت به عواملی که در این فیلم نقش داشته اند، طبیعی است که از ابتدا از این فیلم انتظار فروش خوبی داشته باشیم.

رامبد جوان از آن دسته از سینماگران ایرانی است که نه می توان به راحتی او را فیلم‌ساز خوبی قلمداد کرد و نه بد. جوان، تا به امروز در عین حال که چندان چنگی به دل نزده است، بدون شک از تعداد بسیاری از فیلم‌سازان دیگر سینمای ایران پیشی گرفته. در واقع می توان او گفت که از کوتهی دیگران است که دیوار رامبد جوان بلند است.

به هر حال رامبد جوان روی هم رفته در بین کارگردانانی که دست به ساخت فیلم های کمدی می‌زنند، یکی از چهره های برجسته قلمداد می شود. آیا فیلم زودپز قیمت دیدن دارد؟ داستان فیلم زودپز در رابطه چیست؟ ما در این مقاله  به رامبد جوان و فیلم زودپز خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.

داستان فیلم در سال ۱۳۶۶ و در زمان بمباران تهران روایت می‌شود. هنگامی که زودپز بالای مغازه پدر خانواده منفجر می‌شود، پدر به شدت زخمی شده و در شرایطی که تهران در معرض حملات هوایی است، جان خود را از دست می‌دهد. اکنون شاهین و سیروس که نمی‌خواهند به گفتن تقصیر کار شناخته شوند، تصمیم می‌گیرند برای آنکه پدرشان به گفتن شهید شناخته شود و از عواقب ماجرا فرار کنند، کاری کنند که این اتفاق به شکل فرد دیگر به نظر برسد.

نقد فیلم زودپز

همانطور که حرف های شد، از کوتهی دیگران است که دیوار رامبد جوان  بلند به نظر می‌رسد. در سینمایی که فیلم‌هایی همانند مفت‌بر و فسیل و پول و پارتی و هفتاد سی (فیلم هفتاد سی ؛ بازیگران، خلاصه داستان و نقد) در آن ساخته خواهد شد، فیلم زودپز را می‌توان فیلم موفقی در نظر گرفت. زودپز به خودی خود چندان فیلم مهم و دارای قیمت هنری‌ای به حساب نمی‌آید؛ این فیلم زیاد تر ارزشش را از قیاس با ساخته‌های هم سطح‌اش به دست می‌آورد و صدالبته که این قضیه جای تاسف دارد. به هر حال آنچه که رامبد جوان ساخته است، با وجود همه ضعف‌ها، در بین کمدی‌هایی که در چند سال تازه ساخته شده‌اند، فیلم به مراتب ارزشمندتری است.

دوری از کلیشه؛ هدررفت انرژی

فیلم زودپز با وجود این که تا حد بسیاری از کلیشه‌های رایج در سینمای به ظاهر کمدی ایران فاصله گرفته است و این مسئله زیاد مثبتی است، اما به هیچ وجه در پرداخت موفق نبوده است. یقیناً ملزوم به ذکر است که برخی از کلیشه‌ها هم چنان به قوت خود باقی می باشند، اما به هر حال رامبد جوان توانسته است تا حد بسیاری از اسارت در دام کلیشه‌ها بگریزد. اما گریز از کلیشه‌ها به تنهایی برای این که فیلمی را فیلم خوبی قلمداد بکنیم، کافی نیست.

فیلم در عین حال که کلیشه‌گریز است، کلیشه‌ساز نیست هست. اجزا پرداخت دقیق ندارند و در کل انرژی بسیاری در این فیلم دچار هدررفت شده است که به نظر می‌رسد رامبد جوان با قدری امعان نظر می‌توانست منفعت بهتری از این انرژی بگیرد.

تشکیل حرفه‌ای

اساسی‌ترین نقطه قوت فیلم مربوط به تشکیل حرفه‌ای آن است. نمود‌های اختصاصی قابل قبول، فیلمبرداری و نورپردازی موفق و… کیفیات فنی فیلم جوان را زیاد دلنشین دقت کرده است. فیلم زودپز از نظر تشکیل، یکی از فیلم‌های کمدی مهم و موفق چند سال تازه سینمای ایران است که همین قضیه می‌تواند برای ما حجتی باشد که فیلم را لااقل برای احترام به کیفیت تشکیل آن هم که شده مورد دقت قرار بدهیم.

بازیگری به نسبت موفق

با وجود این که در نهایت امر بازیگران فیلم زودپز در هیچ یک از لحظات این فیلم ما را به وجد نمی‌آورند، اما می‌توان با اندکی اغماض، کارکرد موفقی برای بازیگران این فیلم در نظر گرفت. نوید محمدزاده که این بار برخلاف همیشه نقشی را ایفا می‌کند که با آنچه ما از او سراغ داریم متفاوت است، در لحظاتی که دست از آن شخصیت عصبانی و داد و بیدادگر فیلم‌هایی همانند عصبانی نیستم و خشم و غوغا بر می‌دارد، بازی قابل قبولی را اراعه می‌دهد.

محسن تنابنده نیز که دیگر نقش مهم این فیلم را ایفا می‌کند، با وجود این که کار اختصاصی‌ای انجام نمی‌دهد، می‌توان بازی‌اش را پذیرفت اما به هیچ گفتن تحسین نکرد.

فیلم‌نامه به نسبت موفق

فیلم زودپز رامبد جوان، فیلم بین‌مایه‌ای است. این بین‌مایگی در تک‌تک اجزا این فیلم جاری و ساری است و به جز مسائل مربوط به تشکیل که ذکر آنها پیشتر نیز رفت، در بقیه موارد هم حرفی برای گفتن دارد و هم نه. فیلم‌نامه فیلم نیز روی هم رفته همچین چیزی است. از طرفی در فیلم‌نامه فیلم زودپز خبری از کلیشه‌ها نیست و فیلم از آن حالت کلیپ‌بودگی خارج شده است، و از طرفی موقعیت‌ها بسط اشکار نمی‌کنند و شخصت‌پردازی‌ها چندان چنگی به دل نمی‌زنند. با این حال به نسبت خیل عظیمی از کمدی‌های سال‌های تازه که در آن‌ها به جای شخصیت با یک مشت آدم مینیاتوری طرفیم، در این فیلم لااقل می‌توانیم با آدم‌های داستان فارغ از شخصیت‌بودن یا نبودنشان، تا حدی همسو باشیم.

در آخر:

در آخر باید او گفت که فیلم زودپز با وجود این که به هیچ گفتن فیلم جدی و دارای قیمت اختصاصی‌ای نیست، قیمت دیدن دارد. چنان که حرف های شد در بهترین حالت می‌توان زودپز را یک فیلم بین‌مایه در نظر گرفت که از فیلم‌های هم سطح‌اش جلوتر است.

بازیگران فیلم زودپز

در ادامه به معارفه بازیگران فیلم زودپز خواهیم پرداخت.

بیوگرافی نوید محمدزاده

نوید محمدزاده در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۶۵ در تهران متولد شد. او اصالتاً اهل شهرستان مهران می‌باشد. تا دو سالگی در تهران زندگی کرد و بعد از آن به ایلام رفت، جایی که تا آخر دوره راهنمایی در آنجا ماند. محمدزاده فارغ‌التحصیل رشته عمران با مدرک فوق‌دیپلم است.

عکس شخصی نوید محمدزاده

بیوگرافی محسن تنابنده

محسن تنابنده در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۵۴ در تهران به دنیا آمد. او دومین فرزند خانواده است و علاوه بر خود، سه برادر و سه خواهر دارد. به‌علت شغل پدر، خانواده تنابنده مدتی را در پیکان شهر زندگی کردند و سپس به اسلامشهر منتقل شدند و در حاشیه تهران ساکن شدند. محسن تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در اسلامشهر گذراند و در نهایت در رشته بازیگری فارغ‌التحصیل شد.

فعالیت حرفه‌ای او در عرصه بازیگری از سال ۱۳۷۴، یک سال قبل از ورود به دانشگاه، با ایفای نقش در نمایش‌های «بارعام» و «جریان عصبی» اغاز شد که هر دو تاثییر توسط حسن وارسته نوشته و کارگردانی شده بودند. بعد از توانایی چند نقش در تئاتر با این کارگردان، تنابنده در سال ۱۳۸۲ با بازی در فیلم «دانه‌های ریز برف» به کارگردانی علیرضا امینی داخل سینما شد. در طول دوران حرفه‌ای خود، او علاوه بر بازیگری، در عرصه نویسندگی و بازیگردانی نیز فعالیت داشته است.

عکس شخصی محسن تنابنده

بیوگرافی گلاره عباسی

گلاره عباسی در تهران متولد شد و از دوران جوانی به تئاتر، سینما و تلویزیون علاقه‌مند می بود. او آموزش بازیگری را از دوران دبیرستان اغاز کرد و در حوزه هنری تئاتر فعالیت می‌کرد. سپس در کارگاه آزاد بازیگری تحت نظر امین تارخ شرکت کرد و همزمان برای تحکیم توانایی‌های بازیگری‌اش به دانشکده هنر و معماری رفت. در نهایت با اخذ مدرک معادل دکتری سینما تحصیلاتش را به آخر رساند. سفر هنری او از سال ۱۳۸۰ با بازی در فیلم سینمایی «نگین» اغاز شد و هم چنان ادامه دارد.

عکس شخصی گلاره عباسی

بیوگرافی محمود جعفری

محمود جعفری (زاده ۸ مهر ۱۳۳۲ در تهران) بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. او فعالیت بازیگری خود را از سال ۱۳۵۰ به گفتن یکی از بنیان‌گذاران گروه تئاتر کوچ اغاز کرد و ورود به سینما را از سال ۱۳۵۲ با فیلم «قیامت» به کارگردانی هوشنگ حسامی توانایی کرد. اغاز کارگردانی او به سریال «آرزوی پر دردسر» در سال ۱۳۷۴ برمی‌گردد که نویسندگی آن بر مسئولیت فرهاد توحیدی می بود. جعفری در همین سال، سریال «آرزوی پر دردسر» را کارگردانی کرد.

عکس شخصی محمود جعفری