مرکز آمار ایران، چندی پیش خبرداد که نرخ بیکاری در پاییز ۱۴۰۳ به ۷.۲ رسیده که نسبت به زمان شبیه آن در سال قبل ۰.۴ درصد افت یافته است. این چنین مرکز آمار اظهار کرده که نرخ بیکاری در ۲۶ استان سرزمین تک رقمی شده است. اما آیا به این افت نرخ بیکاری می‌توان به دید مثبت نگریست؟ 

سعید فتاحی، مشاور کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران، در جواب به این سوال می‌گوید: هزینه‌ها بالاست و حقوق پایین، برای همین تعداد بسیاری از افرادی که پیشتر جویای کار بودند میلی به کار در بنگاه‌ها ندارند. به همین علت امکان پذیر بخشی از آمار مربوط به افت خواست افرادِ در سن اشتغال باشد به طوریکه این افراد که پیشتر جویای کار بودند اکنون دیگر منصرف شده‌‎اند. این نوشته در افت نرخ بیکاری محاسبه می‌شود که خب علتِ آن بهبودِ شرایط نیست، بلکه اتفاقا بدتر شدنِ اوضاع است. 

او همین طور گفت: جوانان با حقوق ۹ الی ۱۰ میلیون تومان تمایلی برای کار ندارند. آن‌ها با حداقل حقوق وزارت کار و ۸ ساعت کار در روز، حتی اگر در خانه‌ی پدر و مادر خود هم باشند، باز هم نمی توانند انچه که می‌خواهند زندگی کنند؛ به این علت ترجیح خواهند داد ۸ ساعت زمان خود را صرفِ کار در کارگاه‌ها و برای کارفرما نکنند و دست از اشکار کردنِ کار می‌کشند. به همین علت است که جمعیتِ فعال، افت اشکار می‌کند و این در آمار خود را مشخص می کند. 

وی فرمود: اکنون تعداد بسیاری از کارگران با دو شیفت کار، به سختی می‌توانند هزینه‌های زندگی را سر به سر کنند. هزینه‌ی اجاره خانه بیشتر از نیمی از درآمد آن‌ها را می‌بلعد و قسمت دیگر هم صرفِ اساسی‎ترین هزینه‌های زندگی می‌شود. 

این فعال کارگری او گفت: در این شرایط، اظهار افتِ چند صدم درصدیِ نرخ بیکاری اصلا موضوعی خوش‌بینانه نیست چراکه قطعا این افت به علت افزایش تحرک بنگاه‌های اقتصادی و تشکیل اشتغال نیست. 

فتاحی او گفت: در حالی که مسئولان به اظهار آمار کاهشیِ نرخ بیکاری افتخار می‌کنند، باید بگویم که از زیاد زمان پیش کارفرمایان به خصوص در شهرهای صنعتی با مشکل کمبودِ نیروی کار روبه رو می باشند. در آگهی‌های استخدام حتی بعضی اوقات ذکر می‌شود که حقوق بالاتر از مصوب وزارت کار به نیروی کار همراه با مزایا اعم از ایاب و ذهاب، بیمه تکمیلی، غذا و… پرداخت می‌شود، اما باز هم برای اشکار کردنِ نیروی کار مشکل دارند. 

این فعال کارگری پافشاری کرد: نباید روی تیترهایی همانند افت نرخ بیکاری مانور داد و آن را نقطه‌ی مثبتِ کارکرد به حساب آورد. مسائلِ اقتصادی ریشه‌ای و اساسی است و بحران بیکاری هم ناشی از همین مسائل اساسی است. 

مشاور کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران در ادامه در رابطه با اهمیتِ تصمیمِ امسالِ شورایعالی کار در تعیین دستمزد سال آینده او گفت: به مذاکرات مزدی نزدیک می‌شویم و تصمیمی که در این مذاکرات گرفته می‌شود زیاد اهمیت دارد؛ چراکه امسال باید بخشی از عقب‌ماندگی مزدی جبران شود و ما از دولت انتظار داریم بیشتر از نرخ تورم و مشابه با هزینه‌های زندگی و سبد معیشت، رقم تعیین مزد سال سپس را تعیین کند. 

فتاحی افزود: مخاطبِ محصولاتِ داخلی، مزدبگیران می باشند و در صورتیکه آن‌ها توانایی خریدِ این محصولات را نداشته باشند، چرخه‌ی تشکیل بیشتر از پیش راکد می‌ماند و این یکی از دلایلِ زمین خوردنِ بنگاه‌های اقتصادی است.