ملزوم دیدم این حقیقت را خدمت مردم عزیزم عرض کنم که خدا را شکر، سینمای ایران این روزها حال و هوای خوبی دارد و گیشه‌ها پربار است. یقیناً در این پرباری، بیشتر از تهیه‌کنندگان، سینماداران منفعت می‌برند چون بیشترین سود نصیب آنها می‌شود. برای مثال آگهی‌هایی که برای فیلم‌هایی که بیشتر از ۱۰۰ میلیارد می‌فروشند، حداقل بین ۲۰ تا ۳۰ میلیارد هزینه دارند و ریالی از این هزینه را سینمادارها تقبل نمی‌کنند و حتی برخی از آنها بابت عکس سردر خود هم پولی مجزا می‌گیرند.

در این حال خوش باید یادی کنیم از چند نفر که نام آنها در تاریخ سینمای ایران به نیکی می‌ماند؛ برای مثال برای پیش از انقلاب، باید از زنده‌یاد فردین نام ببریم که علترونق شد و جمعیت‌ تعداد بسیاری را به سینما کشاند که جهت شد سالن‌های بسیاری ساخته شود اما امروز نیز چند بازیگری را داریم که باید در بین آنها، از پژمان جمشیدی نام ببریم. بازیگری که پیش از کرونا، به روی پرده می بود و تا این مدت هم هست. یادم می‌آید در دوران کرونا که فردی راضی به نمایش فیلمش نبوده است، ما از تهیه‌کننده «دینامیت» خواستیم که فیلمش را اکران کند که در آن زمان، این فیلم ۶۰ میلیارد تومان فروخت. یقیناً که در این فروش بالا، همه عوامل فیلم موثر بودند اما از وجود پرثمر پژمان جمشیدی در رقم خوردن این چنین اتفاقی نمی‌شود گذشت.

پژمان جمشیدی اکنون ۷ سال است که یک‌تنه بار سینما را به دوش می‌کشد؛ مسئله مهمی که اگر اغراق نباشد، من در مرحوم فردین هم ندیدم. برخی مدام می‌گویند که چرا پژمان در هر فیلمی هست. خب طبیعی است چون تهیه کنندگان او را رها نمی‌کنند. او تا می‌خواهد مقداری استراحت کند، چندین خواست به سمتش سرازیر می‌شود چون وجود این بازیگر در فیلمی علتمی‌شود تا تماشاگر به سینما بیاید.

من اکنون در پنجمین دهه فعالیت حرفه‌ای خود در سینما هستم و بازیگران خوب بسیاری دیده‌ام اما اعتراف می‌کنم که پژمان جمشیدی عامل نجات سینما بوده است و مردم نیز دوستش دارند و از او خسته نمی‌شوند که اگر خسته می‌شدند، فیلم بعدی او را نمی‌دیدند و این چنین استقبال‌هایی رقم نمی‌خورد.

جمشیدی ۲ فیلم اجتماعی تاثیرگذار «علفزار» و «بی‌بدن» دارد که گزاره پیروزی صرف او در سینمای کمدی را نقض می‌کند. وجود این بازیگر برای یک فیلم نعمت است. فیلم‌های او مدام رکوردشکنی می‌کند که این مهم را باید به فال نیک گرفت. ما چرا نباید از این بازیگر تمجید کنیم؟ ما باید کاری کنیم پژمان جمشیدی‌ها تکثیر شوند. ما بازیگران خوب بسیاری همانند حامد بهداد، امین حیایی و بهرام افشاری داریم اما پژمان شماره یک است و باید قدرش را دانست و او را زیاد تر به مردم معارفه کرد.

او غنیمتی برای سینمای ایران است که هم خودش باید قدر بداند و هم سینمای ایران باید قیمت این چنین بازیگری را بداند. امیدوارم مسئولان سینمای ما هم قدر پژمان را بدانند چرا که کمتر بازیگری با این قابلیت داریم.

این چنین باید از مردم گرامی سپاس اختصاصی کرد که در همه این زمان، سینما را تنها نگذاشتند و از فیلم‌ها، استقبال کردند.

حسین فرح‌قسمت

تهیه‌کننده و کارگردان سینما