به نقل از ساینس الرت، در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام شد، محققان دریافتند که کافئین تأثیر قابل‌توجهی بر مسیر دوپامین مزولیمبیک، قسمت مهمی از سیستم پاداش مغز، که از طریق آن دوپامین آزاد می‌شود، دارد. این مسیر شبیه با برخی از مکانیسم‌های تحکیم مغز مرتبط است که علتمی‌شود افراد معتاد به مواد مخدر یا الکل راحت‌تر بتوانند ترک کنند. به این معنی که امکان پذیر بتوان درمان‌هایی را تشکیل کرد که این حلقه‌های صدمه‌رسان رفتاری را از بین برد.

محققان در مقاله انتشار شده خود می‌نویسند: «محققان دریافتند که کافئین از تبدیل الکل به سالسولینول، ماده شیمیایی که علتترشح دوپامین می‌شود، جلوگیری می‌کند. این علتمی‌شود که نوشیدن کمتر لذت قسمت باشد و تمایل به ادامه آن افت یابد.

با این حال، به نظر می‌رسد که مسدود کردن دوپامین کافئین زیاد تر از مقابله با آنچه الکل انجام می‌دهد وجود دارد. این چنین به نظر می‌رسد مستقیماً در نحوه شناسایی و جواب مغز به هر دو سالسولینول و مورفین تداخل وجود دارد. یقیناً مورفین نیز اعتیادآور است و محققان فکر می‌کنند که این علتمی‌شود کافئین به طور کلی گزینه‌ای امیدوارکننده برای پیشگیری از اعتیاد باشد. هم سالسولینول و هم مورفین یک سوئیچ مغزی را تکان خواهند داد که می‌تواند مورد مقصد قرار گیرد.

یکی از نویسندگان مهم این مطالعه، ریکاردو آشکار کرد یکی از معدود دارو‌های مورد تایید سازمان غذا آمریکا برای درمان مصرف الکل، نالترکسون آنتاگونیست است که با تداخل در افزایش انتقال دوپامین از اثرات تحکیم کننده الکل جلوگیری می‌کند. تاثییر شبیه کافئین با این دارو، این تفکر را قبول می‌کند که ما در اینجا یک درمان بالقوه دیگر برای اعتیاد به الکل داریم. اگرچه تا این مدت راه بسیاری از این آزمایش‌ها تا تشکیل دارو وجود دارد. در مرحله سپس، محققان می‌خواهند آزمایش‌هایی را روی حیوانات دیگر انجام بدهند تا نتایج آن‌ها را قبول کنند. فقط موش‌های نر در این آزمایش منفعت گیری شده‌اند و محققان مشتاقند ببینند این اثرات چطور امکان پذیر در یک دوره طویل‌تر تحول کند.

دیدن اثرات کافئین روی حیواناتی که قبلاً به الکل وابسته می باشند دلنشین خواهد می بود. بعد از آن، دانشمندان علاقه‌مند به بازدید این نوشته می باشند که آیا این مطالعه می‌تواند نظر‌های روشنگری در رابطه اهداف درمانی بالقوه برای اختلال مصرف الکل و مواد مخدر اراعه دهد یا خیر.