به گزارش «سای تک دیلی»، محققان از زمان‌ها پیش دانسته‌اند رابطه‌ای بین ژن پروتئین پروتو-آنکوژن با سرطان و تطبیق با تمرینات ورزشی وجود دارد. وقتی که عضلات بدن انسان ورزش می‌کنند، ژن مزبور در زمان ۲۴ ساعت و موقت افزایش اشکار می‌کند.

اما با بالا رفتن سن، جواب این ژن به تمرین ورزشی کُند می‌شود که این احتمالا افت توانایی در سنین بالا برای بهبود بعد از تمرین و نگه داری یا رشد عضلانی را توضیح بدهد.

شناخت دقیق سازکاری که ژن پروتو-آنکوژن از طریق آن جهت رشد عضلانی می‌شود، می‌تواند نقش مهمی در تشکیل درمان‌های تازه برای افت ضعف عضلانی ناشی از پیر شدن داشته باشد و بطور بالقوه تحرک و سلامت کهنسالان را بهبود بخشد.

اکنون یک تحقیق تازه انتشار کردن یافته در نشریه سازمان زیست‌شناسی مولکولی اروپا EMBO Reports جنبه مهمی به شناخت دانشمندان از نقش ژن یادشده در عضلات اسکلتی اضافه کرده است. این تحقیق نتیجه کار ۲۰ محقق از موسسات گوناگون در سوئد و آمریکا است.

این تحقیق دو قسمت دارد: قسمت اول شامل برنامه وقتی ۲۴ ساعتی حالت مولکولی عضلات انسان بعد از ورزش مقاومتی (وزنه‌ای) است و قسمت دوم نیز شامل منفعت گیری از موش‌های مدل برای جواب به این سوال است که آیا دُزهای کنترل شده یا پالس‌هایی از ژن یادشده داخل عضلات اسکلتی برای تحریک رشد عضلانی کافی جدا گانه از ورزش واقعی کافی خواهد می بود؟ جواب مختصر این است که «آری» کافی است.

این محققان با نمونه‌ برداری‌های متعدد در زمان ۲۴ ساعت موفق به گرفتن پروفایل کامل‌تری از نحوه انطباق بدن با تمرین ورزشی قدرتی و نقش ژن‌ها در این فرایند شدند. محققان سپس با کنترل ژنتیکی سطح این ژن در عضلات اسکلتی با منفعت گیری از یک مدل موش خاص این مساله را بازدید کردند که آیا ژن یادشده به تنهایی برای رشد عضلانی کافی است. تحلیل‌های انجام شده نشان داد این ژن به تنهایی تبدیل افزایش توده عضلانی و اندازه فیبر در ماهیچه نعلی (soleus) شده است.

گفتن ژن فرایندی است که در آن اطلاعات درون ژن منفعت گیری می‌شود تا یک محصول کاربردی از آن به دست آید. محصول ژن‌ها عمدتا آمینو اسیدی می باشند و از محصولات غیر آمینو اسیدی می‌توان به آر. ان. ای RNA اشاره کرد. مرحله های مختلفی را می‌توان برای فرایند گفتن ژن در نظر گرفت که عموما شامل رونویسی، ترجمه و تغییرات سپس از ترجمه یک پروتئین است.