دانشمندان در یک مطالعه تازه، برومالیت‌ها را بازدید کردند. برومالیت‌ها (bromalites) باقی مانده فسیلی موادی می باشند که منشأ آن‌ها دستگاه گوارش موجودات است. دانشمندان در این مطالعه، مدفوع و استفراغ فسیل‌شده دایناسورها را بازدید کردند تا رژیم غذایی ماقبل تاریخ آنها و سیر وقتی ظهور و تسلط‌شان بر جهان را بفهمند.

مدفوع ماقبل تاریخ پر از رمز و راز است. اکنون، یکی از آن رمز و رازها که احتمالا کلید ظهور و تسلط دایناسورها باشد، در شرف آشکار شدن است. در یک مطالعه تازه، دانشمندان صدها «مدفوع و استفراغ فسیل‌شده» (برومالیت‌ها) را برای بازسازی شبکه‌های غذایی دایناسورها تجزیه و تحلیل کردند و چگونگی متأثر شدن آن‌ها از آب و هوا و انقراض گونه‌های دیگر را کشف کردند.

این تحقیق که هفته قبل در مجله نیچر (طبیعت) انتشار شد، مشخص می کند دایناسورها چطور در طول ۳۰ میلیون سال در شبکه‌های غذایی گنجانده خواهد شد. محققان تمرکز اختصاصی‌ای روی نخستین ظهور دایناسورها در تریاس پسین و ژوراسیک اولیه کردند (تقریباً ۲۳۰ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش).

مارتین کوارنستروم، نویسنده مهم و دیرین‌شناس در دانشگاه اوپسالا در سوئد می‌گوید: «هیچ زمان مطالعه‌ای نظیر این قبلاً انجام نشده است. چون دانشمندان طبق معمول تمایل دارند اسکلت‌های بزرگ را مطالعه کنند نه مدفوع و استفراغ دایناسورها را.»

محققان درمورد نحوه‌ی زندگی و مردن دایناسورها مطالعه کرده‌اند، اما تا این مدت سوال‌های بسیاری درمورد نحوه‌ی پیدایش و تکامل آن‌ها و تسلط یافتنشان بر جهان وجود دارد. ۲۳۰ میلیون سال پیش، هنگامی دایناسورها برای نخستین بار ظاهر شدند، خزندگان پستاندارمانند و موجودات غول‌پیکر تمساح‌همانند بر زمین حکومت می‌کردند. اما کم کم، دایناسورها دیگر گونه‌ها را از میدان رقابت به در کردند. تحقیقات تازه مشخص می کند دایناسورها از تغییرات محیطی در منبع های غذایی آن زمان سود جستند و در نتیجه به موجودات بزرگ‌تری تبدیل شدند.

برومالیت کلمه فراگیری است که شامل مدفوع فسیل‌شده (معروف به کوپرولیت)، استفراغ فسیل‌شده (رگورژیتالیت) و محتویات فسیل‌شده دستگاه گوارش حیوانات (کلولیت) می‌شود. کوارنستروم و همکارانش بیشتر از ۵۰۰ نمونه برومالیت جمع‌آوری‌شده از حوضه لهستانی در اروپای مرکزی را بازدید کردند که وزن‌شان روی هم بیشتر از ۲۲۰ پوند می بود.

برومالیت‌های گیاهخوار کشیده از سولتیکو (Sołtyków) لهستان، با باقی مانده گیاهی

این تیم تنوع شگفت‌انگیز و نگه داری‌شدگی قابل‌دقت باقی مانده مواد غذایی را در مدفوع و استفراغ فسیل‌شده کشف کردند. کوارنستروم می‌گوید: «ما استخوان‌ها، دندان‌ها، فلس‌های ماهی، قطعات گیاهی و حتی سوسک‌های ریز اشکار کردیم که اطلاعات بی‌نظیری درمورد رژیم‌های غذایی باستانی به ما داد». برخی حشرات حتی به طور سه‌بعدی با پاها و شاخک‌های دست‌نخورده نگه داری شده بودند.

محققان از این اطلاعات برای ردیابی پیوندهای بین طعمه و شکارچیان و چگونگی تحول آن‌ها به مرور زمان منفعت گیری کردند. آن‌ها دریافتند اجداد دایناسورها در دوره تریاس، کوچک و همه‌چیزخوار بودند و گوشتخواران بعد از آن نزدیک به ۲۲۰ میلیون سال پیش ظاهر شدند. سپس، گیاهخواران تکامل یافتند و فضولات مملو از سرخس تشکیل کردند.

محققان دریافتند فعالیت‌های محیطی آن دوران، همانند فوران‌های آتشفشانی، گیاهان زمین را دستخوش تحول کرده است. این تغییرات در آب و هوای محلی به گمان زیاد جهت شد دایناسورهای گیاهخوار بزرگتر و زیادتر شوند. این دایناسورها با خوردن و هضم گیاهان تازه، نسبت به دیگر گونه‌های غیردایناسور برتری یافتند. اما در عوض، دایناسورهای گوشتخواری که آن‌ها را شکار می‌کردند به نوبه خود بزرگتر شدند.

این عکس تازه و کامل از دوره‌های تریاس و ژوراسیک، اطلاعات بدست‌آمده از مدفوع دایناسور را با داده‌های آب و هوایی و جزئیات دیگر فسیل‌ها، از جمله گیاهان، ردپاها و استخوان‌ها ترکیب می‌کند. همه مطالب ظرف ۲۵ سال جمع‌آوری شدند. نتیجه نهایی فهمیدن زیاد عمیق‌تری از تنوع غذایی و سازگاری دایناسورها می بود که هر دو ویژگی‌های حیاتی برای بقاء می باشند.

این مطالعه نشان داد برومالیت‌های دایناسورها، هرچند زیاد تر توسط محققان نادیده گرفته خواهد شد، اما جزئیاتی را درمورد نحوه زندگی خزندگان و تناسب آن‌ها با اکوسیستم‌ها نشان خواهند داد. یکی از نویسندگان این مطالعه و دیرین‌شناس در دانشگاه اوپسالا می‌گوید: «درون این کوپرولیت‌ها داستانی از زندگی و زیست‌شناسی این دایناسورهای اولیه نهفته است.»

زیاد تر بدانید: گرگ‌هایی که ادای زنبورهای عسل را در می‌آورند!

 یک کوپرولیت یا مدفوع فسیل‌شده از یک آرکوسور از جنس اسموک، روبه رو تصویری از خزنده 

با تحقیقات جدیدی نظیر این، برومالیت‌ها امکان پذیر شهرت اشکار کنند. کوانستروم امیدوارست این مطالعه الهام‌قسمت محققان باشد تا مدفوع‌های فسیل‌شده در مناطق دیگر را بازدید کنند: «مردم واقعاً آن‌ها را از دید علمی جدی نمی‌گیرند، اما فکر می‌کنم این دیدگاه در شرف تحول است.»