این کارگردان سینما درمورد فعالیت‌های این روزهایش و برنامه‌های نمایشی برخی آثارش در کارگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزشی فرمود: فیلم «سفره ایرانی» را سپس از ۲۳ سال همه کردم و در تدوین مجدد، نزدیک به ۲۵ دقیقه از آن کم شده است. از آنجا که بنیاد سینمایی فارابی هم در فیلم شراکت داشته،  تصمیم داریم برای دریافت پروانه نمایش فیلم عمل کنیم تا به اکران درآید.

عیاری درمورد پروسه طویل همه شدن «سفره ایرانی» او گفت: ساخت فیلم را سال ۱۳۷۹ اغاز کردم که تا سال ۸۰ ادامه داشت. سپس از آن سریال «روزگار قریب» را کلید زدم و فکر می‌کردم در زمان دو، سه سال همه می‌شود اما به بیشتر از ۶ سال رسید. «سفره ایرانی» همان سال در جشنواره فجر نمایش داده شد ولی به نظرم مونتاژ آن کامل نبوده است.

این کارگردان پیش‌تر حرف های می بود که سکانس پایانی «سفره ایرانی» را همزمان با سریال «۸۷ متر» فیلمبرداری کرده است.

او اصرار کرد، با دقت به بازخوردهای محدودی که از نسخه نهایی فیلمش گرفته، فکر می‌کند که «سفره ایرانی» از منظر محتوا و نیز شکل فیلم، برای تماشاگرانش دلنشین باشد.

داستان این فیلم درمورد یک اسکناس هزار تومانی تقلبی است که دست به دست می‌شود.

عیاری که بعد از مشکلات جسمی سال قبل هم چنان تحت درمان است، این روزها زیاد تر به تماشای تئاتر می‌رود. او در این عرصه او گفت: قبلا زیاد کم به تئاتر می‌رفتم اما الان دعوت می‌کنند و من هم می‌روم. به نظرم نمایش‌های تازه نوگرایی بسیاری دارد و فضای تئاتر، بخصوص در دو سه سال تازه، زیاد تحول کرده است.

وی این چنین درمورد این که آیا قصدی برای ساخت فیلم تازه دارد یا خیر، او گفت: می‌خواهم «خرِ لنگ» را بسازم و به جستوجو اندوخته‌گذارم. این فیلم در باره فوران اولین چاه نفت ایران است و سال‌ها است که داستانش را در ذهن داشتم اما الان اشتیاق ساخت آن برایم زیاد تر است. یقیناً بهتر است زیاد تر استراحت کنم ولی زمان هم برایم مهم است. سال قبل دکترها به من انها گفتند یا سینما را انتخاب کن یا زندگی را، ولی تلاش می‌کنم با اسایش کارم را جستوجو کنم.