کشف تفاوت ساختار نورونها در مغز کودکان مبتلا به اوتیسم_آینده
به گزارش آینده
اختلال طیف اوتیسم(ASD) که با تفاوتهای مشترک در رفتارهای حرکتی و اجتماعی تعریف میشود، وضعیتی است که افراد را به شکل منحصر به فرد تحت تأثیر قرار میدهد.
شناسایی ویژگیهایی در مغز که میتوانند تظاهرات و اشتراکات متنوع آن را در همه سنین توضیح دهند، مقصد دانشمندانی است که به جستوجو فهمیدن علت آن می باشند.
به نقل از اسای، تازه ترین پژوهش توسط تیمی در دانشگاه روچستر در نیویورک از تکنیکهای اسکن پیشرفته برای تشکیل تغییرات در عصبشناسی افراد مبتلا به اوتیسم منفعت گیری کرده است و نگاه دقیقتری به چگالی و ساختار ماده خاکستری مغز اراعه میکند.
انجام این نوع تجزیه و تحلیل در افراد زنده زیاد تر دشوار است، به این علت تعداد بسیاری از دادههای حاضر ما بر پایه سوژههای قدیمی بعد از مرگ است. اما فناوری تازه ضبط و پردازش عکس به این معنی است که ما اکنون میتوانیم نحوه اتصال مغز را در افراد جوانتر نیز ببینیم.
زاخاری کریستنسن(Zachary Christensen) عصبشناس دانشگاه روچستر میگوید: ما سالهای بسیاری را صرف توصیف ویژگیهای بزرگتر نواحی مغز، همانند ضخامت، حجم و انحنای آن کردهایم. با این حال، تکنیکهای جدیدتر در عرصه تصویربرداری عصبی برای اشکار کردن سلولها با منفعت گیری از «تصویربرداری رزونانس مغناطیسی»(MRI) سطوح جدیدی از پیچیدگی را در طول گسترش آشکار میکنند.
محققان از یک شکل از MRI با وضوح بالا برای ساختن نقشههای دقیق از مغز ۱۴۲ کودک مبتلا به اوتیسم منفعت گیری کردند و آنها را با تصاویر گرفته شده از ۸۹۷۱ فرد گروه کنترل(کودکان بدون تشخیص اوتیسم) قیاس کردند.
یک مجموعه مطالعه، وقتی که داوطلبان ۹ یا ۱۰ ساله بودند، انجام شد و یک مجموعه مطالعه دیگر چند سال سپس انجام شد.
قیاسها نشان داد که تراکم نورونهای کمتری در نواحی خاصی از قشر مغز مسئول توانایی ما در یادگیری، استدلال، حل قضیه و شکل دادن پیروزی آمیز خاطرات وجود دارد.
در مناطق دیگر نیز تراکم نورون افزایش یافته است. به گفتن مثال، این مورد در منطقهای از مغز به نام آمیگدال می بود که دانشمندان فکر میکنند به پردازش احساسات پشتیبانی میکند. علاوه بر این، هنگامی بچههای مبتلا به اوتیسم را با بچههای مبتلا به ADHD و اضطراب قیاس میکنیم، به نظر میرسد که این تفاوتها اختصاصی اوتیسم باشد.
تا این مدت زیاد سریع است که بگوییم این تفاوتها در تراکم نورونها چه معنایی دارند، اما میتوانند به توضیح برخی از ویژگیهای اوتیسم پشتیبانی کنند.
مسئله مهم این است که راه حلهای تازه تصویربرداری به این معنی است که اکنون میتوانیم شرایط را در میانه تشکیل آن ردیابی کنیم.
کریستنسن میگوید: اگر اشکار کردن انحرافات منحصر به فرد در ساختار نورون در افراد مبتلا به اوتیسم را بتوان به طور قابل مطمعن و با سهولت نسبی انجام داد، زمانهای بسیاری برای توصیف چگونگی رشد اوتیسم فراهم میشود.
محققان میگویند این عمل های میتواند برای شناسایی افراد مبتلا به اوتیسم که میتوانند از مداخلات درمانی خاصتر منفعتمند شوند، منفعت گیری شود.
به حرف های پژوهشگران، به تازگی ممکن شده اسکنهای غیر تهاجمی مغز را با این چنین دقت و جزئیات بالایی انجام دهیم و کوششهایی برای پیگیری افراد مبتلا به اوتیسم در دورههای طویلتر برای پشتیبانی به فهمیدن تغییرات مغزی انجام شده است که به این معنی است که آنها دنیا را متفاوت میبینند.
جان فاکس(John Foxe) عصبشناس دانشگاه روچستر میگوید: در میانه این که این گروه از کودکان را از کودکی تا اغاز بزرگسالی جستوجو میکنیم، واقعاً آنچه را که در رابطه رشد مغز میدانیم، تحول میدهد.
این پژوهش در مجله Autism Research انتشار شده است.
دسته بندی مطالب
اخبار کسب وکارها