این یافته‌ها پیامدهای عمیقی برای فهمیدن گسترش مغز دارند و می‌توانند به راه‌اندازی استراتژی‌های توانبخشی شخصی و بازیابی بینایی پشتیبانی کنند.

اتصالات مغزی منحصر به‌فرد افراد نابینا

دانشمندان در طول دهه‌ها می‌دانستند که قشر بینایی در افراد نابینا به محرک‌های بی‌شماری از جمله لمس، بویایی، مکان‌یابی توسط صدا، بازخوانی حافظه و جواب به زبان عکس العمل مشخص می کند. با این‌حال، عدم وجود یک رشته مشترک که وظایفی را که مناطق مهم در قشر بینایی را فعال می‌کند به هم پیوند دهد، علتگمراهی محققان شده است.

مطالعه تازه به رهبری «لنیا آمارال» و «استریم آمیت» توضیح قانع کننده‌ای اراعه می‌دهد: تفاوت در نحوه سازماندهی مغز هر فرد.

استریم آمیت، سرپرست آزمایشگاه حسی و حرکتی جرج‌تاون، می‌گوید: «ما این سطح از تنوع اتصالات عصبی قشر بینایی را در بین افراد بینا نمی‌بینیم. اتصال قشر بینایی در آنها نسبتاً ثابت است. اما الگوی اتصالات مغزی در افرادی که نابینا به دنیا می‌آیند متفاوت‌تر است و در طول زمان پایدار است. به‌طوری که می‌توان فرد نابینا را از روی الگوی اتصال مغزی آن شناسایی کرد.»

این مطالعه شامل نمونه کوچکی از افراد نابینای مادرزادی می بود که در طی دو سال تحت اسکن‌های مکرر ام‌آرآی قرار گرفتند. محققان از تکنیک تصویربرداری عصبی برای تجزیه و تحلیل اتصال عصبی در سراسر مغز منفعت گیری کردند.

آمارال گفت: «قشر بینایی در افرادی که نابینا متولد خواهد شد، ارامش قابل توجهی در الگوهای اتصال خود در طول زمان مشخص می کند. مطالعه ما نشان داد که این الگوها بر پایه فعالیت‌های فرد تحول قابل توجهی نداشتند. در عوض الگوهای اتصال هر فرد منحصر به‌فرد می بود و در طول دوره دو ساله مطالعه ثابت ماند.»