در یک مقاله علمی ترویجی تازه که در مجله «روانپزشکی کاربردی» انتشار شده است، محققان یک فرضیه تازه برای فهمیدن اثرات ضد افسردگی ورزش اراعه کردند.

آن‌ها بر این باورند که این فرآیند امکان پذیر ربط نزدیکی با انگیزه افراد داشته باشد. انگیزه نقش مهمی در تسکین علائم گوناگون افسردگی از جمله «سندرم آنهدونیا» (سندرم بی‌لذتی یا افت علاقه نسبت به ازمایش ها قبل زندگی)، کم حوصلگی و «مه مغزی» ایفا می‌کند.

این تیم، با خلاصه‌سازی مقالات علمی پژوهشی قبل که مکانیسم‌های افسردگی را هم در انسان و هم در حیوانات بازدید کرده‌ بودند، به این نتیجه رسیدند که افسردگی به‌اختصاصی از نوع «آنهدونیا»، با افزایش التهاب ناشی از عکس العمل دسنگاه ایمنی بدن مرتبط است.

ورزش و دوپامین

مسئله مهم این است که این التهاب با مختل شدن انتقال دوپامین مرتبط است. این تغییرات بیولوژیکی امکان پذیر نقش مهمی در تحول انگیزه، به اختصاصی افت تمایل به دچار شدن در تلاش فیزیکی یا ذهنی داشته باشد.

در عوض، ورزش علتکاهش این التهاب می‌شود و درنتیجه کارکرد دوپامین را تحکیم می‌کند و انگیزه فرد را افزایش می‌دهد. محققان بر این باورند که این نوشته می‌تواند علت کلیدی برای خواص ضد افسردگی ورزش را توضیح دهد.

نویسنده مهم این مقاله، دکتر امیلی هیرد از موسسه علوم اعصاب شناختی یو‌سی‌اِل اظهار داشت: «تاثییر ضد افسردگی ورزش هوازی به وضوح در بازدید‌های قبلی اثبات شده است، اما مکانیسم آن به خوبی فهمیدن نشده است. علت آن هم تا حدی برای این بوده که این مکانیسم شامل ترکیبی از چندین فرآیند بیولوژیکی و روان‌شناختی است.»

او می‌افزاید: «به گفتن مثال، ورزش علاوه بر اثرات سودمند آن بر التهاب، دوپامین و پردازش سیستم پاداش‌دهی، استرس اکسیداتیو [تنش اکسایشی] را افت می‌دهد و عزت نفس و کارآمدی را افزایش می‌دهد.»

دکتر امیلی هیرد در توضیح سخنان خود او گفت: «ورزش – به‌اختصاصی فعالیت‌های هوازی که علتتعریق و تنگی نفس شما می‌شود – التهاب را افت و انتقال دوپامین را افزایش می‌دهد، که به نوبه خود میل به تلاش و در نتیجه انگیزه افزایش می‌‌یابد.»

استراتژی‌های درمانی بر پایه ورزش

این گروه تحقیقاتی امیدوار است که این رهیافت تازه از چگونگی تاثییر ورزش بر افت علائم افسردگی به گسترش استراتژی‌های درمانی تازه – همانند برنامه‌های ورزشی شخصی پشتیبانی کند.

دکتر هیرد او گفت: «از نظر دیگر، فهمیدن مکانیسم‌هایی که عرصه ساز اثرات ضد افسردگی با فعالیت بدنی می باشند، می‌تواند فهمیدن ما را از فرآیندهای تشکیل افسردگی و گسترش راهکارهای مداخله‌ای تازه، با تجویز نسخه‌های شخصی و اجتماعی افزایش دهد.»

برای تایید زیاد تر فرضیه خود، محققان باید آزمایش‌های اتفاقی و کنترل شده بیشتری انجام بدهند. این مطالعات می‌بایست نه تنها اثرات ضد افسردگی ورزش را برسی کنند، بلکه باید تأثیر آن را بر متغیرهایی همانند التهاب، انتقال دوپامین و انگیزه نیز اندازه‌گیری کنند.

مضافا این که شناسایی و فهمیدن عواملی که امکان پذیر افراد را از شرکت در ورزش بازدارد، زیاد مهم است.

دکتر هیرد او گفت: «رفع کردن مانع ها ورزش – به اختصاصی در افراد مبتلا به افسردگی – زیاد مهم است، چون فعالیت بدنی منظم امکان پذیر بتواند با افت علائم افسردگی و تحکیم خلق و خو، افراد را در مسیر بهبودی توانمند کند. در نتیجه، یافتن راهبردهایی برای تشویق مردم به ورزش کردن، امری زیاد کلیدی است.»

این گروه تحقیقاتی هم اکنون آزمایشی را بر پایه فرضیه اراعه شده در دست بازدید دارند که شامل ۲۵۰ شرکت کننده ۱۸ تا ۶۰ ساله است و توسط جایزه سلامت روانی «ولکام» تامین اعتبار می‌شود. مقاله علمی ترویجی آن‌ها نیز توسط «نهاد روزتا» تامین مالی شده می بود.