مهران مدیری پیش از این هم برای اولین فیلمش ساعت ۵ عصر نقدهای منفی دریافت کرده می بود. در حالی که در کارهای تلویزیونی اش، چه در سریال های طنز ۹۰ قسمتی و چه در در برنامه های او گفت وگو محور و استندآپ کمدی، هیچوقت با این چنین عکس العمل های منفی روبه رو نشده است.

ساخت دو فیلم و بازی در ۱۲ فیلم حاصل کار مهران مدیری در سینماست. این آمار در برابر ۴۰ برنامه تلویزیونی که ساخته یا در آنها بازی کرده، رقم بالایی نیست. همشهری آنلاین نوشت: در بین نقش هایی که در سینما بازی کرده به غیر از همیشه پای یک زن در بین است که برای آن تنها جایزه بازیگری سینمایی اش را دریافت کرد، و دایره زنگی که نقش متغیری اراعه داد، فیلم و نقش خاصی کار نکرده است که بتوان او گفت به گفتن بازیگر در آن درخشیده است.

در فیلم دیدار نقش چندان برجسته ای ندارد و از یک سوم فیلم به سپس هم تا انتهای فیلم دیگر وجود ندارد و زیاد تر مینا لاکانی است که دیده می شود. توکیو بدون توقف توانایی مکرر بازی های او در تلویزیون است. در پل چوبی وجود زیاد کمرنگی دارد، در ما همه با هم هستیم همان نقشی را دارد که در ساعت پنج عصر، ساخته خودش، بازی کرده می بود. یک بازپرس. علاوه بر ضعف های جدی فیلم بازی مهران مدیری هم چیزی به فیلم اضافه نمی کند.

در رابطه فیلم درخت گردو خودش در یکی از مراسم جشن حافظ زیاد هوشمندانه بازی اش را نقد کرده و حرف های است: تا این مدت نفهمیده ام علت انتخاب من برای بازی در درخت گردو چه می بود…من افتضاحم در آن فیلم. این را واقعا می گویم. من در آن فیلم بد بای کردم. یعنی هنگامی فیلم را دیدم نفهمیدم چرا بازی کردم. اکنون دوستم داشتند یا دوست بودیم انها گفتند تو هم بیا بازی کن. ولی یک چیز افتضاحی می بود. یعنی جایزه چپق طلایی اگر وجود داشت، برای این فیلم به من می دادند.

دربرابر سینما، او در تلویزیون زیاد موفق کرده است. مجموعه های طنز و ۹۰ دقیقه ای تعداد بسیاری تشکیل کرده که در همه آنها بازی هم کرده و علاوه بر آن مسابقه و برنامه های او گفت وگو محور هم داشته است که همه آنها مخاطبان تعداد بسیاری جذب کرده اند و موفق بوده اند. اما واقعا چرا مهران مدیری در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی موفق است، اما در سینما نه؟ به نظر می رسد این ۳ عامل زیاد در این اتفاق موثرند:

سینما رسانه فرد دیگر است

معیارهای سینما کاملا با تلویزیون متفاوت است. استانداردهای برنامه سازی برای تلویزیون هم به طور اشکار از سینما جداست. آنچه در تلویزیون دلنشین و دیدنی است و مخاطب را جذب می کند، لزوما در سینما به کار نمی آید و موفق نیست. از سمت دیگر فرم و شکل بندی که برای یک سریال تلویزیونی به کار گرفته می شود، نمی تواند در سینما پیروزی به دست آورد. در سینما از کارگردانی تا طراحی صحنه و نورپردازی و صداگذاری همه چیز باید سینمایی باشد. اما در کارهای سینمایی مدیری این چنین تفکیکی وجود ندارد و او با همان سیاق و شکل کارهای تلویزیونی اش عمل می کند. در سریال او زمان دارد تا در ۹۰ تکه داستانش را تعریف کند، شخصیت هایش را جا بیندازد، شوخی های گوناگون را آزمایش کند و داستان های مختلفی تعریف کند که هر کدام بالاخره طرفداران خودش را اشکار خواهد کرد. به اضافه این که اتفاقات بداهه هم می تواند پشتیبانی کننده باشد. اما در سینما او این چنین فرصتی ندارد.

فیلمنامه ضعیف

تعداد بسیاری از منتقدان اعتقاد دارند مشکل مهم سینمای ایران فیلمنامه است. به خصوص در سال های تازه، به سختی می توان فیلمی با فیلمنامه قوی و هوشمندانه یافت. در رابطه مهران مدیری هم همینطور است. فیلمنامه اولین ساخته او، ساعت پنج عصر که نویسنده فیلمنامه اش را خود مدیری نوشته، ایده خوبی دارد. مردی که باید تا ساعت ۵ بعدازظهر قسط وام خانه اش را به بانک پرداخت کند، اما از همان ساختمان مسکونی اش تا خود بانک، با مشکلات شگفت روبه رو می شود. دعوای همسایگان، زخمی شدن در دعوا، رفتن به بیمارستان و روبه رو شدن خانم پیری که برای دفن شوهرش فردی را ندارد تا همراهی اش کند، دچار شدن در دست یک راننده معتاد و در نهایت دستگیر شدن توسط پلیس امنیت برای شرکت در تظاهرات اعتراضی. در حالی که او در این تظاهرات شرکت نکرده بوده است. این اتفاقات اما علتکمدی و سینمایی شان را از دست می دهند و در نهایت فیلمی ساخته می شود که می خواهد کمدی اجتماعی باشد، اما نه کمدی است و نه اجتماعی.

اتکای زیاد بر برند

مهران مدیری از معدود کارگردانان و بازیگرانی است که تبدیل به برند شده است. او با هوش و توانایی بالایی که دارد، توانسته مخاطبانی داشته باشد که اگر اسم او به گفتن سازنده روی هر برنامه تلویزیونی باشد، برایشان کافی است تا آن را حتما تماشا کنند و به گمان زیاد همین علتشده مدیری در رابطه فیلم هایش هم همین فکر را داشته باشد. اما هر دو ساخته اش تا اینجا نشان داده این چنین نیست.