برای این که بدانیم این رقم به معنی واقعی کلمه برای خزانه کشوری همانند ایران در حکم «هیچ» است کافی است بدانیم مطابق اظهار رئیس سازمان اداری و استخدامی سرزمین در آبان سال قبل و قبل از افزایش حقوق‌های امسال، دولت هر ماه ۱۵۰ هزار میلیارد تومان حقوق و دستمزد به کارمندان می‌دهد.

به عبارت بهتر، موجودی جاری خزانه‌ای که دولت سیزدهم تحویل دولت چهاردهم می‌دهد، تنها برای دادن حقوق ۲ الی ۳ روز کارمندان دولت کفایت می‌کند. یقیناً این بدان معنی نیست که پولی در آینده نخواهد آمد و دولت نمی‌تواند حقوق‌ها را بدهد، به هر حال خزانه علاوه‌بر مخزن پول، مسیر گردش آن نیز هست ولی غنی نگه داشتن خزانه در عین گردش مالی آن، علمی است که فقط اقتصاددادن‌ها بدان واقف‌اند و نه شعارگرایان.

 دولت سیزدهم مدام مدعی می بود توانسته است فروش نفت و درآمدهای ناشی از آن و دیگر صادرات و درآمدهای داخلی را به چند برابر دولت قبلی رساند ولی به‌رغم آن همه ادعا، خزانه‌ای با ۱۷۰ میلیون دلار تحویل داده است. اینجاست که باید سوال کرد ثمره و نشانه آن همه درآمد و ادعای پیروزی‌های شگرف اقتصادی کجاست؟ سر سفره مردم که نیست! در خرانه هم که نیست! بعد کجاست؟!