بر پایه گزارش فایننشال تایمز، در این تکنیک، دانشمندان درمان آنتی‌بادی را به موش‌های بین‌سال تزریق کردند که از کارکرد نوعی پروتئین با نام «اینترلوکین ۱۱» جلوگیری می‌کند. این پروتئین علتالتهاب می‌شود و در سلول‌های انسانی با فرایند پیری در ربط است.

ابتدای آزمایش، موش‌ها نزدیک به ۱۷ ماه سن داشتند که تقریباً معادل ۵۵ سال برای انسان‌ها است. دانشمندان هر سه هفته یک‌ بار به گروهی از موش‌ها آنتی‌بادی تزریق کردند و برای گروه فرد دیگر از موش‌ها هیچ درمانی در نظر نگرفتند.

افزایش عمر و سلامت بهتر موش‌ها

آن‌ها فهمید شدند موش‌های تحت درمان با آنتی‌بادی نزدیک به ۲۵ درصد زیاد تر از گروه کنترل عمر کرده‌اند.

این چنین این موش‌ها در سنین پیری سلامت بهتری داشتند؛ برای مثال، لاغرتر و نیرومندتر از موش‌های درمان‌نشده بودند و کبد و متابولیسمشان نیز کارکرد بهتری داشت. علاوه‌بر‌این، فقط ۱۶ درصد موش‌های درمان‌شده به سرطان مبتلا شدند، درحالی‌که این مقدار برای گروه دیگر ۶۱ درصد می بود.

یافته‌های دانشمندان که در مجله Nature انتشار شده است، مشخص می کند مقصد قراردادن اینترلوکین ۱۱ می‌تواند به رویکردی امیدوارکننده برای مبارزه با آثار منفی پیری در انسان‌ها بینجامد.

با‌این‌حال، برای تعیین این نوشته که این نوع درمان می‌تواند بر انسان‌ها نیز تأثیرات شبیهی داشته باشد یا خیر، باید تحقیقات بیشتری انجام شود. دانشمندان ابتدا باید اشکار کنند چرا مسدودکردن کارکرد پروتئین IL-11 علتافزایش طول عمر موش‌ها شده است.