تحقیقات قبلی روی مورچه‌های یورشگر(Megaponera analis) نشان داد که آنها از ترکیبات ضد میکروبی از یک غده خاص برای درمان جراحات و جلوگیری از عفونت منفعت گیری می‌کنند.

در روبه رو، مورچه‌های نجار فلوریدا که فاقد این چنین غده‌ای می باشند، برای مراقبت از هم آشیانه‌های صدمه دیده خود به عمل های مکانیکی متکی می باشند. این مورچه‌ها یا زخم‌ها را تمیز می‌کنند یا دست‌ها را قطع می‌کنند و توانایی خود را در برسی صدمه‌ها و تعیین درمان مناسب نشان خواهند داد.

اریک فرانک(Erik Frank)، نویسنده اول و بوم شناس رفتاری، در یک بیانیه مطبوعاتی او گفت: این به معنی واقعی کلمه تنها موردی است که در آن یک قطع عضو پیچیده و سیستماتیک توسط یکی از اعضای گونه در قلمرو حیوانات رخ می‌دهد.

مورچه‌ها می‌توانند مشکل را تشخیص داده و آن را درمان کنند

این مطالعه دو نوع صدمه ساق پا را بازدید کرد که یکی بریدگی روی استخوان ران و زخم‌های شبیه روی استخوان ساق پا می بود. بریدگی‌های استخوان ران تمیز و سپس توسط مورچه‌ها قطع شد، در حالی که زخم‌های ساق فقط تمیز می‌شدند.

بعد از آن، دانشمندان میکروسی‌تی اسکن محل‌های زخم را برای بازدید این که چرا مورچه‌ها حرکت متغیری نسبت به زخم دارند، انجام دادند. اسکن‌ها نشان داد که استخوان ران حاوی بافت ماهیچه‌ای قابل توجهی است که در پمپاژ خون از پا به بدن نقش دارد. صدمات وارده به استخوان ران این عضلات را به خطر می‌اندازد و به طور بالقوه مانع از گردش خون مملو از باکتری می‌شود. در روبه رو، درشت نی دارای بافت عضلانی کمتر و کمترین دخالت در گردش خون است.

در صدمات درشت نی، جریان همولنف کمتر با مانع روبه رو می‌شود، به این معنی که باکتری‌ها می‌توانند سریع تر داخل بدن شوند. فرانک او گفت: در جراحات استخوان ران، شدت گردش خون در ساق پا افت یافت.

اگرچه یک استخوان درشت نی صدمه دیده امکان پذیر خطر بیشتری برای عفونت داشته باشد، مورچه‌ها نمی توانند به قدر کافی سریع عمل جراحی را انجام بدهند چون حداقل ۴۰ دقیقه طول می‌کشد تا قطع عضو انجام شود. به این علت، محققان دریافتند که اگر عمل سریع در رابطه استخوان درشت نی انجام ندهند، مورچه زنده نخواهد ماند. سپس مورچه‌ها برای جلوگیری از گسترش عفونت، این زمان را صرف تمیز کردن زخم می‌کنند.

لوران کلر(Laurent Keller)، نویسنده ارشد و زیست شناس تکاملی می‌گوید: از آنجایی که مورچه‌ها قادر به قطع سریع پا برای جلوگیری از گسترش باکتری‌های زیان اور نیستند، تلاش می‌کنند با صرف زمان زیاد تر برای تمیز کردن زخم درشت نی، گمان عفونت کشنده را محدود کنند.

صرف نظر از این، مقدار بقا در مواردی که این نوع درمان‌ها را دریافت کرده بودند به طور قابل توجهی بهبود یافت.

در صدمات استخوان ران، جایی که همیشه پا را قطع می‌کردند، مقدار پیروزی در بقا نزدیک به ۹۰ یا ۹۵ درصد نشان داده شد. برای استخوان ساق، جایی که آنها قطع نکردند، هم چنان مقدار بقا ۷۵ می بود.

او در ادامه گفت: این حقیقت که مورچه‌ها می‌توانند زخم را تشخیص دهند، عفونی یا استریل بودن آن را ببینند و آن را در زمان طویل توسط افراد دیگر درمان کنند تنها سیستم پزشکی است که می‌تواند با انسان‌ها رقابت کند.

آیا مورچه‌ها درد را توانایی می‌کنند؟

به حرف های کلر، این حرکت به نظر ذاتی است. آنها راه حلهای خود را بر پایه سن مطابقت خواهند داد اما به نظر نمی‌رسد آنها را یاد بگیرند.

تیم اکنون می‌خواهد بازدید کند که این مورچه‌ها چطور این رفتارهای دقیق را انجام خواهند داد. آنها به آزمایش‌های خود بر روی گونه‌های دیگر نیز ادامه خواهند داد تا برسی کنند که چه تعداد از گونه‌ها، این نوع مراقبت را نشان خواهند داد.

علاوه بر این، از آنجایی که جراحی در وقتی که بیمار بیدار است انجام می‌شود، محققان می‌خواهند بازدید کنند که آیا این مورچه‌ها درد دارند یا خیر.

به نظر می‌رسد که مورچه‌ها و انسان‌ها در یک حرکت منحصر به فرد در قلمرو حیوانات مشترک می باشند و آن انجام عمل جراحی است.