او همین طور گفت: کافئین، یک ماده شیمیایی خوراکی است که در دو فرم طبیعی و سنتتیک (مصنوعی) یافت می‌شود.

به حرف های ربیعی، فرم طبیعی کافئین در تعداد بسیاری از گیاهان از جمله قهوه، دانه‌های کاکائو و برگ‌های چای وجود دارد و فرم مصنوعی آن در نوشیدنی‌ها و نوشابه‌های انرژی‌زا یافت می‌شود.

استادیار دانشگاه با اشاره به اثرات کافئین بر بدن، افزود: کافئین، مدر یا ادرار آور است، به این علت نوشیدن چای پررنگ، علتاتلاف آب بدن شده و فرد را با مشکل یبوست روبه رو می‌کند.

ربیعی، کافئین را جهت افزایش ضربان قلب و سختی خون برشمرد و خاطرنشان کرد: نوشیدن چای پررنگ علتسوزش در ناحیه قفسه سینه و قلب فرد می‌شود.

دکترای تخصصی علوم تغذیه با گفتن این که کافئین با جذب آهن غذا تداخل دارد، او گفت: چای مصرفی هرچه پررنگ‌تر باشد، شدت این تداخل زیاد تر می‌شود.

وی پیشنهاد کرد افرادی که مبتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن، نوشیدن چای پررنگ را ترک کرده و یا مصرف آن را به حداقل یک ساعت قبل یا سپس از غذای حاوی منبع های آهن موکول کنند.

به حرف های ربیعی، تأثیر منفی کافئین بر جذب آهن، فقطً مربوط به منبع های گیاهی آهن نظیر آهن حاضر در اسفناج می‌شود و نه منبع های حیوانی آن نظیر آهن حاضر در گوشت قرمز به این علت این نوشته باید مورد دقت گیاهخواران قرار گیرد.

او گفت: کافئین سطح هوشیاری را بالا می‌برد. احتمالا در ظاهر، این کارکرد کافئین مطلوب به نظر برسد ولی در واقع، نوشیدن چای پُررنگ در شب به خصوص ساعات پایانی شب، تبدیل بی‌قراری و بی‌خوابی شده و در درازمدت نیز سطح اضطراب را افزایش می‌دهد.

این استادیار دانشکده علوم تغذیه اصرار کرد: افراد دارای سابقه مشکلات قلبی، خانم‌های باردار، مبتلایان به ریفلاکس (سوزش سردل، ترش کردن) و زخم معده و افراد مبتلا به سنگ‌های کلیوی باید از نوشیدن چای پررنگ خودداری کرده و یا مصرف آن را محدود کنند.