تحقیقاتی که یافته های کامل آنها از طریق وب سایت  کتابخانه ملی پزشکی آمریکا  قابل دسترسی می باشند نشان می‌ دهند که یک سری از رژیم‌ های غذایی همانند رژیم مدیترانه ‌ای، امکان پذیر به واسطه داخل کردن مقادیر کمتر چربی‌ های اشباع و قندهای تشکیل کننده التهاب به بدن و در عین حال افزایش دریافت انواع ویتامین‌ ها، مواد معدنی، امگا ۳ و آنتی ‌اکسیدان ‌ها به محافظت زیاد تر در برابر آلزایمر پشتیبانی کنند.

از آنجایی که  آلزایمر  با استرس اکسیداتیو بالا در ربط است، افزایش مصرف آنتی اکسیدان امکان پذیر به طور اشکار برای بیمار سودمند باشد. آنتی اکسیدان ها با صدمه رادیکال های آزاد مقابله می کنند و می توانند عوارض بیماری را افت می دهند.

مطالعه‌ ای که اخیرا در  مجله آلزایمر و زوال عقل  به چاپ رسیده است، اورولیتین A را مورد بازدید دقیق قرار داده است. اورولیتین یک ترکیب طبیعی است که توسط باکتری ‌های روده زمان پردازش ترکیبات پلی‌ فنلی خاص حاضر در  انار  تشکیل می‌ شود.

اورولیتین A دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قوی همراه با دیگر مزایا بالقوه برای حمایتاز سلامت مغز است. محققان مدل های گوناگون موش های مبتلا به آلزایمر را با منفعت گیری از این ترکیب به زمان ۵ ماه درمان کردند تا اثرات طویل زمان آن را بر سلامت مغز برسی کنند. نتایج پژوهش ها نشان دادند که اورولیتین A می تواند یادگیری و حافظه را تحکیم کند، التهاب عصبی را افت دهد و فرآیندهای پاکسازی سلولی را در موش های مبتلا به آلزایمر بهبود ببخشد. هرچند یافته های مطالعات حیوانی را نمی توان مستقیما به انسان نیز تعمیم داد، کارشناسان اعتقاد دارند که اورولیتین A امکان پذیر به گفتن یک عامل پیشگیری کننده یا درمانی موثر در آینده برای بیماری آلزایمر نقل شود.

اورولیتین  A  به گفتن یک گزینه درمانی نویدبخش

محققان  دانشگاه کپنهاگ  در دانمارک مطالعه ای را به منظور فهمیدن مزایای درمان طویل زمان با اورولیتین A در بیماری آلزایمر انجام دادند.

آنها با منفعت گیری از سه مدل موش آلزایمری، درمان اورولیتین A را با آزمایشات رفتاری، الکتروفیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و بیوانفورماتیک ترکیب کردند. بعد از پنج ماه درمان با منفعت گیری از ترکیب مذکور، آنها بهبودهایی در حیطه حافظه، ساخت پروتئین، پردازش ضایعات سلولی و ترمیم صدمه DNA در مغز موش های آلزایمری مشاهده کردند.

علاوه بر این، نشانگرهای مهم التهاب مغز نیز افت یافتند و موش ‌های تحت درمان شباهت بیشتری به موش‌ های سالم اشکار کردند.

این مطالعه نشان داد که درمان با اورولیتین A از فعالیت بیشتر از حد میکروگلیا، نوعی سلول ایمنی در مغز، جلوگیری می کند.

محققان اضافه کرده اند که اورولیتین A می تواند:

– کاتپسین Z را افت دهد که در آلزایمر افزایش می یابد و می تواند هدفی برای درمان این بیماری باشد.

– سطح پروتئین آمیلوئید بتا و التهاب مرتبط با پیشرفت بیماری آلزایمر را افت دهد.

– میتوفاژی را تشویق کند که در واقع پاکسازی میتوکندری های صدمه دیده است. این فرآیند در بیماری آلزایمر افت می یابد و با اختلال روبه رو می شود.

اثرات اورولیتین A روی میتوفاژی امکان پذیر شبیه مکمل‌ های نیکوتین‌ آمید آدنین دی‌ نوکلئوتید (NAD) باشد. با این حال شواهد علمی قوی برای حمایتاز این نوشته در دست نیست.

چطور اورولیتین  A  از سلامت مغز حمایتمی کند؟

دکتر توماس ام. هالند  استادیار موسسه پیری سالم،  دانشگاه راش  آمریکا که در این مطالعه شرکت نداشت توضیح می دهد:

در مطالعه حاضر درمان با اورولیتین A بر چندین جنبه از سلامت مغز تاثییر مثبت داشته است، همانند بهبود کارکرد حافظه، افت تجمع پروتئین های زیان اور، افت التهاب مغزی، افزایش دفع مواد زائد سلولی و جلوگیری از صدمه DNA در مناطق کلیدی مغز. در کل نتایج به این معنی می باشند که اورولیتین A می تواند به گفتن یک عامل ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی برای پشتیبانی به پاکسازی آمیلوئید بتا و جلوگیری از رسوب پاتولوژیک آن عمل کند. این ترکیب این چنین به تنظیم انرژی سلولی و مرگ سلولی نیز پشتیبانی می رساند.

به عبارت دیگر، اورولیتین A امکان پذیر مکانیسم‌ های عمل بسیاری داشته باشد که  از طریق آنها به نگه داری و تحکیم سلامت مغز پشتیبانی می کند.

این ترکیب به گمان زیاد با افت التهاب و استرس اکسیداتیو، افزایش پاکسازی پروتئین های زیان اور و میتوکندری های صدمه دیده، از مغز در برابر زوال شناختی محافظت می کند.

بهترین منبع های غذایی اورولیتین  A

با وجود مزایای نقل، هم چنان به تحقیقات بیشتری برای تعیین بهترین دوز مصرفی و این چنین خطرات بالقوه منفعت گیری طویل زمان از مکمل های حاوی اورولیتین A نیاز است.

به همین علت پشتیبانی به افزایش تشکیل ترکیب مورد نظر در بدن از طریق رژیم غذایی مناسب، رویکردی طبیعی و ایمن تر محسوب می شود.

هالند گفت که اورولیتین A یک ترکیب طبیعی است که توسط باکتری‌ های روده تشکیل می‌ شود. برای اغاز این چنین فرآیندی باکتری ها باید در معرض پلی ‌فنل‌ های خاصی همانند الاجیتانین‌ ها و اسید الاجیک که در تعداد بسیاری از میوه‌ ها و آجیل‌ ها وجود دارند، قرار بگیرند.

برخی از بهترین منبع های غذایی این پلی فنل ها عبارت اند از:

– انار

– توت فرنگی

– تمشک

– گردو

گفتنی است که دانه‌ ها و پوست  انار  سرشار از ترکیبات پلی ‌فنلی می باشند که می‌ توانند به اورولیتین A تبدیل شوند.