احتمالا «خرس‌های آبی»(Tardigrade) بتوانند یک راهبرد موثر را برای کند کردن روال پیری اراعه دهند.

به گزارش ساینس دیلی، پژوهشگران «دانشگاه وایومینگ»(University of Wyoming) اطلاعات بیشتری را در رابطه چگونگی زنده ماندن خرس‌های آبی در شرایط خشن پیدا کرده‌اند و نشان داده‌اند که اگر پروتئین‌های حاضر در بدن این موجودات میکروسکوپی به سلول‌های انسانی داخل شوند، می‌توانند فرآیندهای مولکولی را کُند کنند.

این کار علتمی‌شود که پروتئین‌های حاضر در بدن خرس‌های آبی، یک کاندیدای بالقوه در فناوری‌های متمرکز بر افت روال پیری و ذخیره‌سازی طویل مدت سلول‌های انسانی باشند.

این پژوهش تازه که به سرپرستی «سیلویا سانچز مارتینز»(Silvia Sanchez-Martinez) دانشمند ارشد آزمایشگاه پروفسور «توماس بوثبی»(Thomas Boothby) در دپارتمان زیست‌شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ انجام شده است، مکانیسم‌هایی را مورد بازدید قرار می‌دهد که خرس‌های آبی از آنها برای مواجه شدن با استرس محیطی منفعت گیری می‌کنند. این چنین، این پژوهش شواهد بیشتری را اراعه می‌کند که نشان خواهند داد پروتئین‌های دیرگرم را در نهایت می‌توان به منظور در دسترس قرار دادن درمان‌های نجات‌قسمت و افزایش ذخیره‌سازی درمان‌های مبتنی بر سلول همانند سلول‌های بنیادی مورد منفعت گیری قرار داد.

خرس‌های آبی که طول آنها کمتر از نیم میلی‌متر است، می‌توانند از خشک شدن و منجمد شدن کامل جان سالم به در ببرند. آنها تابش را چندین هزار برابر بیشتر از انسان تحمل می‌کنند و حتی در خلاء فضا زنده می‌همانند.

این پژوهش مشخص می کند که خرس‌های آبی با داخل شدن به حالتی به نام «بیوستاز»(Biostasis)، با منفعت گیری از پروتئین‌هایی زنده می‌همانند که ژل‌هایی را درون سلول‌ها راه اندازی خواهند داد و شدت فرآیندهای زندگی را کند می‌کنند.

مارتینز او گفت: هنگامی این پروتئین‌ها را به سلول‌های انسانی داخل می‌کنیم، به نحوه شگفت‌انگیزی به ژل تبدیل خواهد شد و متابولیسم را افت خواهند داد. علاوه بر این، درست همانند خرس‌های آبی، هنگامی سلول‌های انسانی دارای این پروتئین‌ها را در حالت بیوستاز قرار می‌دهید، در برابر فشارها مقاوم‌تر خواهد شد و برخی از توانمندیهای خرس آبی را به سلول‌های انسانی خواهند داد.

مسئله مهم پژوهش این است که مشخص می کند کل فرآیند برگشت‌پذیر است. بوثبی او گفت: هنگامی سختی و استرس از بین می‌رود، ژل‌های خرش آبی حل خواهد شد و سلول‌های انسانی به متابولیسم طبیعی خود باز می‌گردند.

پژوهشگران در مقاله این پژوهش نوشتند: یافته‌های ما راهی را برای جستوجو کردن فناوری‌هایی با محوریت القای بیوستاز در سلول‌ها و حتی کل موجودات به منظور کُند کردن پیری و افزایش ذخیره‌سازی و پایداری فراهم می‌کنند.

پژوهش قبل گروه بوثبی نشان داد که نسخه‌های طبیعی و مهندسی‌شده پروتئین‌های خرس آبی را می‌توان برای تثبیت یک داروی مهم به کار برد که برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی و دیگر بیماری‌ها قابل منفعت گیری است و به نگهداری در یخچال نیاز ندارد.

این پژوهش در مجله «Protein Science» به چاپ رسید.