هر چه هست این که فدراسیون فوتبال در شرایط جاری، مجید جلالی را به گفتن رئیس کمیته فنی منصوب کرد تا سرمربی و تئوریسین این سال ها که ربط خوبی با چهره های فوتبال سرزمین دارد، مسولیت انتخاب سرمربی تازه تیم امید را بر مسئولیت بگیرد. از مزیت های وجود مجید جلالی در فدراسیون فوتبال این است که قرار نیست در دقیقه ۹۰ برای تیم امید ایران تصمیم بگیرند؛ افراد غیرمتخصص و ناآشنا با فضای فوتبال هم در این عرصه نظر نمی دهند. به همین علت جلالی زمان سوزی نکرده و برای انتخاب سرمربی تیم امید سراغ یحیی گل محمدی رفته است.

جلالی مدعی است در نخستین مذاکرات صورت گرفته و یقیناً با او گفت و گو های زیاد، گل محمدی قانع شده که سرمربی تیم امید ایران شود؛ خبری که از سوی یحیی تا این مدت تایید نشده و حتی نیمچه واکنشی هم از سوی او مشاهده نمی شود. بی تردید در انجام این کار، گره ای وجود دارد که بر ما پوشیده است اما به گمان زیاد جلالی به گل محمدی حق می دهد که در این باره، دست به عصا و محتاط عمل کند. یحیی نمی تواند همین ابتدای کار رسما اظهار کند سرمربی تیم امید خواهد شد؛ چرا که این تیم یکی از مظلوم ترین تیم های تاریخ است و یگانه مشکلش فقط انتخاب سرمربی نبوده و نیست.

مسائل و موارد بسیاری وجود دارد که یحیی را ملزم می کند از مدیران فدراسیون فوتبال بخواهد آینده کاری او را برایش تشریح کنند؛ فدراسیون برای این تیم چه برنامه ای دارد؟ حمایتامیدهای فوتبال ایران چطور انجام می شود؟ ماجرای سربازها و این معضل همیشگی، چطور حل و فصل می شود؟ حالت همکاری باشگاه های با سرمربی تیم امید چطور است؟ اردوها و بازی های تدارکاتی به چه صورت برنامه ریزی می شوند و در نهایت این که، قرار است این تیم برای بازی های آسیایی و المپیک بعدی، چطور و با چه امکاناتی آماده شود؟

اکنون حتی اگر فکر کنیم یحیی گل محمدی به نظر مجید جلالی قطعا جواب مثبت دهد، این فقط اغاز یک راه پر پیچ و خم است. هم جلالی و هم گل محمدی می دانند در این بازی پرمخاطره، در نهایت یک نفر با تکرار نتایج ۵۰ سال قبل، قربانی خواهد شد؛ او فردی نیست به جز سرمربی تیم امید و علت تعلل یحیی برای جواب نهایی نیز همین است که هست…