او گفت: اما قانونگذار شرطی در این قانون قید کرده است مبنی بر این که هر فرد بر پایه قوانین قبلی می‌تواند با مراعات قانون بازنشست بشود؛ به طوریکه نحوه محاسبه مستمری به نسبت «سنوات اشتغال» به «سنوات الزامی اشتغال» خواهد می بود. به طور مثال فکر کنید یک خانم با ۴۲ سال سن و ۲۰ سال سابقه اشتغال در سال آینده خواست بازنشستگی می‌کند. از همین رو باید نزدیک به سه ماه اضافه کار کند و سپس سریعتر از زمان موعد، بازنشسته بشود.

معاون فنی و امور بیمه‌ای سازمان تامین اجتماعی در ادامه گفت: فرمول مستمری او به این صورت خواهد می بود که از نظر محاسبه‌ای، «سنوات اسبق» بر «سنوات الزامی اشتغال» تقسیم و بالطبع مبلغی از حقوق فرد کسر خواهد شد اما این قانون امتیازاتی دارد همانند این که قانون‌گذار به مخرج کسر دست نزده است و به عبارتی اگر فردی زیاد تر کار کند، صورت کسر در جای خود محفوظ است و بالطبع به نسبت بیشتری مستمری دریافت می‌کند. از نظر دیگر این اختیار داده شده تا هرکس بر پایه قوانین قبلی و با مراعات نسبت اشتغال به نسبت الزام اشتغال خواست بازنشستگی دهد.

محمدی مزیت دیگر این قانون را نیز اینگونه نقل کرد که باتوجه به این که در برخی دستگاه‌ها و نهادها وقتی که افراد به ۳۰ سال سابقه خدمت می‌رسند باید بازنشسته شوند، اما در این قانون حرف های شده فرد می‌تواند با اجازه دستگاه، به اشتغال خود ادامه دهد.

وی در ادامه درخصوص حالت دقیق این قانون نیز فرمود: قانون برنامه گسترش هفتم از ابتدای سال ۱۴۰۳ اجرا خواهد شد، یقیناً اجرای ماده ۲۹ و شرایط بازنشستگی منوط به آئین‌نامه بوده، اما عملیاتی شدن از اول فروردین ماه سال ۱۴۰۳ خواهد می بود.