به نقل از آی‌ای، پژوهشگران چینی در یک شاهکار علمی، یک روش درمانی هیدروژنی ابداع کرده‌اند. آنها یک رویکرد پیشرفته را معارفه کرده‌اند که از ایمپلنت‌های مبتنی بر فناوری نانو برای تحویل هیدروژن منفعت گیری می‌کند و می‌تواند به مشکلات مربوط به پیری و بیماری‌هایی همانند آلزایمر پشتیبانی کند.

این مطالعه که توسط پژوهشگران دانشگاه شانگهای جیائو تونگ انجام شده است، روی پتانسیل هیدروژن در از بین بردن ساعت سلولی اصرار دارد.

افزایش سن و برخی بیماری‌ها زیاد تر با فرآیندی به نام «پیری سلولی» مرتبط می باشند که در آن سلول‌ها دیگر تقسیم نمی‌شوند و مواد التهابی آزاد می‌کنند.

پژوهشگران این مطالعه می‌گویند: ریزمحیط پیری که علتالتهاب مداوم و از دست دادن توانمندیهای بازسازی ذاتی می‌بشود، مانع مهم برای ترمیم مؤثر بافت در افراد مسن است.

این شرایط، محیطی تشکیل می‌کند که مانع از ترمیم بافت‌ها می‌بشود و پیری را تسریع می‌کند و امکان پذیر تبدیل مشکلات استخوانی در افراد مسن بشود و ترمیم شکستگی‌ها را دشوار کند.

با این حال، داروهای حاضر که توسط دانشمندان برای جلوگیری از پیری سلولی تشکیل شده‌اند، دارای محدودیت‌هایی می باشند، عوارض جانبی تشکیل می‌کنند و اثربخشی محدودی دارند.

دلنشین اینجاست که مولکول‌های هیدروژن به علت توانایی خود در خنثی کردن رادیکال‌های زیان اور، به گفتن یک عامل ضدالتهاب ایمن و در طیفی گسترده نویدبخش می باشند.

تلاقی نانوفناوری و هیدروژن درمانی

ایمپلنت کوچک اما قوی ابداعی دانشمندان چینی، هیدروژن را بهتر از حد معمول، همانند نوشیدن آب غنی از هیدروژن یا تنفس در محیط مملو از گاز هیدروژن به بدن تحویل می‌دهد. این روش، انتقال هیدروژن را ۴۰ هزار برابر مؤثرتر از راه حلهای معمولی پیش می‌برد.

این ایمپلنت کوچک به طوری پیچیده طراحی شده است که هیدروژن را به طور مدام در طول یک هفته در بدن آزاد می‌کند.

این تیم آزمایش‌های بالینی را روی موش‌های مسن انجام داده است. این ایمپلنت که به گفتن یک کاتالیزور عمل می‌کند، توانایی در ترمیم استخوان را به همراه نتایجی در جوان‌سازی سلولی نشان داد.

این رویکرد تازه، زیرساخت سلولی را تحول داد، التهاب را افت داد و جهت بهبود کارکرد سلول‌ها شد.

این کشف، امیدی برای مبارزه با مشکلات ناشی از افزایش سن اراعه می‌دهد و قدم بزرگی در جهت یافتن درمان‌های تازه است.

این مطالعه زمان‌ها را برای درمان‌های تحول‌آفرین باز می‌کند که می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در پرداختن به مسائل مربوط به افزایش سن تشکیل کند.

این مطالعه در مجله Nature Communications انتشار شده است.