می‌توان او گفت که قورباغۀ بنفش همانند لاک‌پشت بدون لاک است. این چیزی است که مردم کرالای هند می‌گویند. در هر صورت این قورباغه با بدن پف کرده‌اش واقعا شکل و شمایل عجیبی دارد و تکه انتهای بدنش نیز با حالت عضلانی و برجسته‌اش کاملا دیدنی است.

فرایند تکامل طبق معمول زیاد ربطی به استانداردهای زیبایی مرسوم ندارد، بلکه اشکال موجودات زنده را طوری تحول می‌دهد که آنها با محیط زیست خود سازگار شوند.

قورباغه بنفش یک گونۀ نقب‌زن است، به این معنی که لانۀ خود را در دل زمین حفر می‌کند. قورباغه‌های بزرگسال زیاد تر عمر خود را در زیر زمین می گذرانند، جایی که از اندام عقبی مختصر، قوی و بیل همانند خود برای حفاری منفعت گیری می‌کنند و از اندام‌های جلویی و دست‌های قوی و سفتی که دارند برای راندن بدنشان به سمت پایین پشتیبانی می‌گیرند.

چشمان کوچک آنها حاصل زندگی بدون نیاز به بینایی است، در حالی که پوزه مخروطی و سرهای کوچک آنها علتمی‌بشود که شکلی مثلثی داشته باشند؛ این به آنها پشتیبانی می‌کند راه خود را در درون خاک مرطوب خانه‌های جنگلی خود بپیمایند.

چرا بینی بلند؟

پوزۀ این قورباغه‌ها زیاد حساس است و دارای یک برآمدگی است که بالای دهان کوچک آن‌ها قرار دارد. این به آن‌ها پشتیبانی می‌کند تا بتوانند ردّ موریانه‌ها (غذای مورد علاقه‌شان) را جستجو کنند.

این قورباغه‌ها که بی‌شباهت به موش کور نیستند، منحصراً در گات غربی در جنوب هند زندگی می‌کنند، جایی که می‌توان آن‌ها را در گودال‌هایی تا عمق یک متر اشکار کرد.

زاد و ولد قورباغه بنفش

قورباغه‌های بالغ فقط یک بار در سال برای تشکیل همانند آماده خواهد شد. نرها خروج خود را از زیر زمین با فریاد غیرمعمولی اظهار می‌کنند که همانند آواز خواندن یک مرغ در فضای پر از هلیوم است! بعد از آن، جفت‌گیری با باران‌های پیش از موسمی زمان‌بندی می‌بشود و ماده‌ها را قادر می‌سازد تا وقتی که سطح آب پایین است، تخم‌های خود را در نهرهای کم عمق بگذارند.

نوزادان قورباغه وقتی از تخم بیرون می‌آیند که باران‌ها از راه رسیده‌اند و نهرهای کوچک به سیلاب‌هایی با جریان سریع تبدیل شده‌اند. اما آن‌ها قطعات دهانی قوی و مکنده‌ای دارند که به آنها پشتیبانی می‌کند تا به سنگ‌ها بچسبند.

گونه ای در حال افول

متأسفانه مردم محلی به طعم این جانوران علاقه دارند و ده‌ها سال است که از آن‌ها برداشت می‌کنند. قورباغه‌ها را می توان با جارو از روی صخره‌ها جارو کرد و سپس در سبدهای پایین دست جمع‌آوری کرد.

در کنار از دست دادن زیستگاه، تغییرات آب و هوایی و بیماری‌های قارچی نیز از دلایل افت قورباغه بنفش می باشند. این گونه اکنون در فهرست «تقریباً در معرض خطر» قرار دارد و حافظان محیط زیست دلواپس می باشند که انقراض محلی ناشی از برداشت، در نهایت این گونه را به سمت انقراض جهانی سوق دهد. این یک ضربه ویرانگر خواهد می بود.

یافته‌ای که یک بار در قرن اتفاق می‌افتد

وقتی که این قورباغه برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ کشف و به طور علمی توصیف شد، دانشمندان آن را کشفی نامیدند که «یک بار در قرن» اتفاق می‌افتد. آزمایش‌های DNA این قورباغه را در خانواده جدیدی قرار داد که ریشه‌های آن به بیشتر از ۱۳۰ میلیون سال قبل می‌رسد. این بدان معنی است که این دودمان از قبل از فروپاشی ابرقاره باستانی گندوانا وجود داشته است.

این یعنی اجداد این قورباغه ناظر پیدایش قاره‌های تازه، نابودی دایناسورها، تکامل پستانداران و ظهور گونه‌های انسانی بوده‌اند. بعد بیایید امیدوار باشیم که آن‌ها تا چند میلیون سال دیگر هم به حفاری ادامه دهند!